Kris Oelbrandt werd op 13 november 1972 in Sint-Gillis-Waas (België) geboren.

De wereld van de muziek ging voor hem als kind open via de viool, de piano en de muziektheorie. Het was vooral dat laatste, de achtergrond van de muziek, wat hem fascineerde: hoe kan je vertellen met muziek, welke harmonieën en klanken zijn er mogelijk, hoe gaat wiskunde over in poëzie? Componeren en theoretiseren werd zijn grote passie, veel meer dan het spelen van een instrument. Op zijn negentiende liet hij door de firma Pels- d’Hondt een klein pijporgel bouwen volgens een zelf ontworpen ‘duaal’ 13-toonssysteem.

Aan het conservatorium van Antwerpen behaalde hij eerste prijzen notenleer en harmonie, vervolgens werd hij in 1996 aan het conservatorium van Brussel master in de muziekschriftuur (optie compositie) magna cum laude bij Rafaël d’Haene. In 2001 voltooide hij zijn vorming bij Luc van Hove als laureaat in de compositie aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth.

Van kindsbeen af voelde Kris zich, naast de muziek, aangetrokken tot iets heel anders: een leven van gebed, verstilling en afzondering. Daarom besloot hij op zijn 29 ste zijn hart te volgen en in te treden in de trappistenabdij Maria Toevlucht te Zundert, waar hij zich sinds lang thuis voelde. Hij ging als monnik verder met componeren en bouwde een oeuvre op van eigenzinnige religieuze concertmuziek: solowerken, kamermuziek, oratoria, koormuziek en orkest. Steeds streefde hij daarbij naar vertellingen (instrumentaal of vocaal) die een brug slaan tussen het religieuze en het muzikale, twee werelden die in zijn denken samenvallen. Hij behaalde in 2009 een bachelor theologie magna cum laude aan de Katholieke Universiteit Leuven. Zijn scriptie gaat over de (on-)mogelijkheid om theologische concepten in muziek te vertalen, met bijzondere aandacht voor de visie van Olivier Messiaen.

Veel internationaal gerenommeerde muzikanten en ensembles hebben zijn muziek reeds met genoegen uitgevoerd. In 2000 won hij de compositieprijs van de Muizelhuisconcerten met zijn pianotrio Resonances en in 2010 werd hij laureaat van de Weimarer Frühjahrstage für zeitgenössische Musik met zijn Concert Rhapsody voor viool en orkest.

Er kwam een moment waarop Kris voelde dat hij de abdij, die een oase van stilte en gebed wilcreëren, en de muziek, die streeft naar verklanking en communicatie, niet allebei kon vasthouden. Daarom is hij in 2021 met pijn in het hart uitgetreden. Hij werkt voortaan buiten de abdijmuren verder aan zijn oeuvre van religieuze muziek, bestemd voor kerk of concertzaal. Hij componeert sinds deze periode volgens een zelf ontworpen toonsysteem, gebaseerd op melodische atonaliteit en harmonische modaliteit. Omdat stiltes daarin constitutief zijn, noemt hij deze muziek auditio divina.