Renier Van der Velden werd geboren te Borgerhout op 14 januari 1910. Vanaf zijn veertiende volgde hij lessen aan het Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium in Antwerpen. Hij beëindigde de traditionele muziekstudies niet (ondermeer omwille van zijn legerdienst) maar kreeg wel privéles van J. Jongen en K. Candael. Van der Velden was dus vooral een autodidact.

Vanaf 1945 was Van der Velden verbonden aan de BRT-omroep in Antwerpen, waar hij de Vlaamse muziek uit zijn tijd een bevoorrechte plaats in zijn programma’s verleende. In de jaren 1947-48 leidde hij ondermeer het mannenkoor “Lasallekring”, waarmee hij naast liederen van J. Broeckx en Fr. D’Haeyer, ook de volksliederen van Bela Bartok instudeerde. Hij stelde ook een kamermuziekensemble van beroepszangers samen waarmee hij in het Rubenshuis in Antwerpen concerten gaf.

In 1961 kreeg Van der Velden de Prijs van de provincie Antwerpen voor zijn ballet Judith. SABAM kende hem in 1967 de prijs Paul Gilson toe voor zijn gehele oeuvre. Zijn Sinfonietta voor orkest werd in 1970 bekroond met de Visser-Neerlandia prijs. In datzelfde jaar werd hij lid van de Koninklijke Vlaamse Academie van Kunsten, Letteren en Wetenschappen van België. Veel van Van der Veldens werken werden gecreëerd op het Festival van Vlaanderen in Gent, zoals het Concertino voor fluit en strijkorkest uit 1965 en het Concerto voor piano en strijkers uit 1971. De Unie van Belgische Componisten kende hem in 1989 de Fuga-prijs toe voor zijn aandeel in de bevordering van de Belgische muziek. Vier jaar later, op 19 januari 1993, overleed Van der Velden in Antwerpen.