Anton Cotteleer is hoofdzakelijk gekend voor het samengaan van gemodelleerde mens- en dierfragmenten en gedeconstrueerde huiselijke objecten. Hij is geïnteresseerd in de relatie van mens en dier tot de huiselijke biotoop die binnen de Westerse wereld als authentiek en persoonlijk wordt gezien, maar doch veelal inwisselbaar is en gedirigeerd tot stand komt. Dubbelzinnigheden en dualiteiten houden het werk in een grijze zone. Erotiek, onschuld, mystiek en banaliteit eisen elk hun aanwezigheid op maar worden steeds door elkaar ontkracht. Visuele- en inhoudelijke contradicties zetten de toon. Hierdoor zijn de werken zelden expliciet en blijven ze gedeeltelijk ongrijpbaar. De werken bevatten naast herinneringen uit het collectieve geheugen ook autobiografische sporen. Herinneringen, al dan niet gevoed door persoonlijk fotomateriaal, worden gebruikt. Dit wordt echter niet consequent toegepast waardoor de kunstenaar en de toeschouwer in een oncomfortabele positie gebracht worden. Vragen rond de authenticiteit van de herinnering, waarheid en illusie dringen zich op.