Jodi (Joan Heemskerk en Dirk Paesmans)

Jodi, of jodi.org, is een collectief van twee internetartiesten: Joan Heemskerk (Bogota) en Dirk Paesmans (Caracas). Hun achtergrond ligt in de fotografie en videokunst. In het midden van de jaren 1990 begonnen ze met de creatie van originele kunstwerken voor het World Wide Web. Een paar jaar later stortten ze zich ook op software art en artistic computer game modification. Sinds 2002 maken ze hun zogenaamde "Screen Grab"-periode door, en maken ze videowerken door de output van de computermonitor op te nemen terwijl ze werken, videogames spelen of coderen.

Voor wie het niet begrepen heeft op hun conceptuele grappen, zijn Jodi's werken ontoegankelijk en ondoordringbaar, en lijken ze de computer van de gebruiker knettergek te maken. Op het eerste gezicht lijkt hun werk http://wwwwwwwww.jodi.org/ uit 1995 bijvoorbeeld te bestaan uit zinloze tekst. Maar eigenlijk verhult de HTML-broncode gedetailleerde diagrammen van waterstof- en uraniumbommen.

In meer recente werken modificeren ze oude videogames als Wolfenstein 3D, Quake, Jet Set Willy, en de nieuwste Max Payne 2 (2006). Jodi's benadering van game modification is in vele opzichten vergelijkbaar met deconstructivisme in de architectuur, omdat ze de game uit elkaar halen en enkel de basisonderdelen behouden, en die opnieuw in elkaar steken op een manier die schijnbaar geen steek houdt. Bij een van hun meest bekende modificaties van Quake wordt de speler in een gesloten kubus geplaatst, met draaiende zwart-witte patronen aan elke zijde. Het patroon is het resultaat van een storing in de game engine die de kunstenaars vermoedelijk proefondervindelijk ontdekten. Het wordt live gegenereerd wanneer de Quake engine tevergeefs probeert om de binnenkant van een kubus met zwart-wit geruit behangpapier weer te geven.

Jodi's 'Screen Grab'-periode begon met de video-installatie met 4 schermen My%Desktop (2002). Het stuk stelt blijkbaar dolgedraaide, gigantische Macintosh OS 9-computers voor: op het scherm openen zich oneindig veel vensters, weerklinken foutberichten en repliceren bestanden zich onophoudelijk. Deze video is het resultaat van een zodanig uitzinnig gesleep en geklik dat geen mens een dergelijke chaos lijkt te kunnen beheersen. Hoe meer de graphics exploderen op het scherm, hoe meer de kijker tot het besef komt dat wat aanvankelijk op een computerstoring leek, eigenlijk het werk is van een irrationele, speelse of gestoorde mens.