Annelies Slabbynck brengt sculpturale werken die sterk op het netvlies blijven hangen. Haar werk kenmerkt zich door een sobere, maar geslaagde beeldtaal, waarin ze universele thema's als leven en dood, groei -en transformatieprocessen uitdrukt.
Slabbynck brengt vele vormen van lijfelijkheid, zij het soms op een vrij fragmentarische en geabstraheerde wijze. Ze zet hiervoor klei en textiel op en originele en experimentele manier in, dankbaar gebruik makend van de rijke symboolwaarde van deze materialen.
Haar werk triggert ook onze persoonlijke omgang met dagdagelijkse objecten. Het doet ons stil staan bij begrippen als duurzaamheid en ambachtelijkheid en het rituele karakter van objecten. Ze grijpt hiervoor terug naar oudere gebruiksvoorwerpen uit de Chinese (ze woont in Shanghai) en de Westerse volksculltuur; twee culturen die ze op een interessante manier in synthese weet te brengen.
(Isabelle De Baets, ‹H›ART, 12 februari 2009)